Prostor O3ONE, na raznim lokacijama na kojima je bio, a ovo je već sedma, prepoznat je prvenstveno kao galerija, ali je, svakako, i mnogo više od toga. Mesto je preplitanja velikog broja divergentnih inicijativa iz oblasti savremene vizuelne umetnosti, muzike, stripa, mode, dizajna, poslovanja i marketinga, humanitarnog delovanja i alternativne edukacije, i poligon je stalnog preispitivanja izlagačkih formata i procedura realizovanja izložbi i drugih tipova dogaðaja u polju kulture. Razne vrste saradnje i zajednički projekti individualnih umetnika i formalnih i neformalnih kreativnih grupa i timova, uključujući i one iz korporativnog i biznis sektora, spontano su nastajali u takvom okružju, prelazeći uobičajene granice među vrstama delovanja u javnom polju, i tipova publike koje ih prate. Samo u prve tri, snažnim osnivačkim entuzijazmom voðene godine delovanja, realizovano je preko dvesta dogaðaja, što je u praksi bilo čak i po nekoliko dnevno.
Prva lokacija delovanja Projekta O3ONE bila je na mestu Jugoslovenske galerije umetničkih dela, na Andrićevom vencu 12. Posle par godina preselio se do Andrićevog venca 10, pa do Uzun Mirkove 10, prvo na uličnom nivou, a potom na spratu, a posle do Koče Popovića 9, pa Gavrila Principa 16, te je u poslednje četiri godine svoje mesto imao na Dorćol Placu, u Dobračinoj 59. Uz to je stalno izvodio vizualne i konceptualne eksperimente na bilbordima, u saradnji sa Alma Quatro kompanijom, i druge projekte izvan galerijskog prostora, da bi se broj realizovanih dogaðaja u totalu do danas popeo na dve i po hiljade. Pritom to mahom nisu bili, niti jesu efemerni događaji, niti uzgredne izložbe, koje bi impresionirale svojim pukim brojem i raznolikošću, već često postavke i procesi prelomni za karijere umetnika koji su ih osmislili i izveli. Tome svedoče, pored ostalog, i dve Politikine nagrade za likovnu umetnost “Vladislav Ribnikar”, koje su ponele izložbe realizovane u prostoru i u produkciji O3ONE. To su bile “NEW DANDY“ Predraga Neškovića, 2007, i „Mali dnevnik III“, Raše Todosijevića, 2009. godine.
Prvi dogaðaj u okviru programa O3ONE, septembra davne 2004. bilo je živo muzičko izvođenje u kome su učestvovali Zbignjev Karkovski, eksperimentalni muzičar i kompozitor akustične i elektroakustične muzike, i Helmut Šefer, autor sa demo muzičke scene. Realizovano je u saradnji sa inicijativom Činč, projektom “Kompozitor u prvom licu”, i sa Multimedijalnim institutom iz Zagreba (MAMA). Pokrenulo je jednu od programskih linija O3ONE, usmerenu ka eksperimentalnoj muzici. Njoj paralelna bila je programska linija koja se bavila vizuelnim aspektima imidža, pa i identiteta izvođača alternativne muzike, koju je pokrenuo Vuk Vidor, ambijentalnom instalacijom “EKV Rewind”. Te prve godine je i Mihael Milunović, izložbom „Pod Če“, koja je promišljala „vezu između principa gerilske borbe i informatičkih mreža, nove društvene logike i filozofije otpora“ demostrirao način na koji se pop ikoni poput Ernesta Če Gevare može umetničkim istraživanjem i eksperimentalnom postavkom povratiti potencijal buntovništva i otpora. Svaki novi autor je potom u programsku shemu O3ONE unosio još po neku novu dimenziju, često izvan okvira svoje do tada standardne umetničke prakse, shvatajući izlaganje u O3ONE kao izazov da pruži nešto nestandardno i neočekivano.
Kontinuitet Projekta O3ONE pokazuje upravo činjenica da su već pomenuti Peđa Nešković i Raša Todosijević, kao i Vuk Vidor i Mihael Milunović, svojim radovima prisutni i na ovoj ad hok izložbi, kao usputnom blic podsećanju da je od pokretanja O3ONE prošlo već pune dve decenije. Među ostalim učesnicima, koji su ranije uglavnom već više puta realizovali postavku ili individualni rad u okviru Projekta O3ONE, nalaze se i drugi doajeni naše likovne, kao i modne, dizajnerske, strip i animacijske scene, svojim od kritike i opšte javnosti prepoznatljivim rukopisima, ali ujedno i radovima primerenim ovom konkretnom prostoru i kontekstu. Da nismo već toliko naviknuti na njihovo frekventno izlagačko prisustvo, sigurno bi nam se svaka izložba koja bi uključivala, na primer, radove Uroša Ðurića, Aleksandra Zografa i Slavimira Stojanovića, činila kao vredan kulturni događaj po sebi. Medutim, u prostoru O3ONE, njihovi radovi kao deo postavke su nešto sasvim očekivano, kao i njihovo lično prisustvo, bilo kao autora, gosta ili učesnika u nečijem autorskom ili humanitarnom projektu. Dok se takav kalibar ljudi odaziva pozivima O3ONE (uz mnoštvo neafirmisanih autora koji takođe nalaze mesto u programskoj shemi O3ONE , kao i autori koji prelaze iz jedne kulturne oblasti u drugu) mesto O3ONE na lokalnoj, regionalnoj i međunarodnoj sceni biće osigurano.